Παραμύθια για...μεγάλους

1:18 μ.μ. / Αναρτήθηκε από Women in City / σχόλια (0)

Όλοι λίγο πολύ έχουμε αναμνήσεις από την παιδική μας ηλικία που η καλή μας η γιαγια μας έλεγε μικρές ιστοριούλες…Παραμύθια για παιδιά…Για να τρώμε όλο το φαι μας,για να κοιμομαστε νώρις,για να είμαστε καλα παιδιά…

Μεγαλώνοντας όμως,τα παραμύθια συνεχίστηκαν.Και στη θέση του αφηγητή δεν είναι πια η αγαπημένη μας γιαγια…Δυστυχώς … Η ίδια η ζωή πήρε τη θέση της ….Και ως επι το πλείστον το happy end δεν συμπεριλαμβάνεται στις ιστορίες της ζωής,είναι χαρακτηριστικό μόνο των χολιγουντιανων ταινιων και των λογοτεχνικων βιβλίων. Κατά καιρούς τη θέση της παίρνουν διάφοροι περαστικοί από τη ζωή μας…Έτσι, για να κάνει ένα διάλειμμα…Για να γείρει στον ώμο τους και να ξαποστάσει για μια στιγμή…

Και αυτοί παίρνουν τον ρόλο τους στα σοβαρά...Και οι λέξεις αναβλίζουν από το στομα τους τόσο όμορφες...Τόσο όμορφες που σε κάνουν να δυσκολεύεσαι να αντιληφθείς τη διαφορά μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας...

Πολλοί άνθρωποι έχουν επιλέξει να ζουν μέσα σε ψευδαισθήσεις…Να παρουσιαζουν τη ζωή τους σαν ένα όμορφο λογοτεχνικό βιβλίο.Ζητάνε απεγνωσμένα την εκτίμηση στα μάτια των άλλων λέγοντας τους παραμύθια για να την κερδίσουν.

Το μόνο όμως που μπορείς να καταφέρεις λέγοντας παραμύθια είναι να κερδίσεις λίγες μοναχα ψεύτικες στιγμές ευτυχίας…Έτσι,στα κλεφτά…

Πρώτα πρέπει να εκτιμήσεις τον εαυτό σου…Ξεκίνησε από εκεί….Νομίζεις ότι μπορείς??

Είναι ωραία η χώρα των ψευδαισθήσεων,αλλά όχι όταν ζεις μόνο μέσα σε αυτή!


*Αγγελική*


Νέα αρχή....

11:31 π.μ. / Αναρτήθηκε από Women in City / σχόλια (0)

Αυτό συνεπάγεται με το ξεκίνημα της πρακτικής μου όσον αφορά τη νοσηλευτική μου πείρα στο Αττικό (νοσοκομείο).... Η πρώτη μέρα ήταν κάπως έτσι: ξύπνημα στις 7 (αυτό είχε να γίνει από τότε που πήγαινα δημοτικό γιατί γυμνάσιο-λύκειο λίγο πολύ τις πρώτες ώρες τις είχα αφαιρέσει από το πρόγραμμά μου), οδήγηση χωρίς να παρατηρώ τι γίνεται γύρω μου (το άγχος φταίει για αυτό...όχι ότι είμαι γυναίκα οδηγός και μάλιστα ΞΑΝΘΙΑ) και ένταξη σε μια κλινική στην οποία οι απαιτήσεις ήταν πάρα πολλές και οι γνώσεις μου ελάχιστες γιατί κανείς και ποτέ σε καμία σχολή δεν ενδιαφερόταν για χειροπιαστά πράγματα παρά μόνο σε θεωρίες...και μπλα-μπλα μαλακίες...λες και εγώ θα πάω να βάλω φλέβα σκεφτόμενη τη παράγραφο 3 στο βιβλίο της κ. Σαχίνη...αν δε τη ψηλαφίσεις τη φλέβα να τη δεις live τίποτα δε γίνεται...
Βέβαια από εκείνη τη πρώτη μέρα έχουν περάσει 3 εβδομάδες...και μπορώ να πω ότι τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα, όπως κ εγώ είμαι καλύτερη.... :)
Κάθε αρχή έχει τις δυσκολίες της άλλα μαζί της φέρνει και καινούργιες εμπείριες, καινούργιες γνωριμίες και ένα αίσθημα αισιοδοξίας ότι κάτι κάνεις και κάπου προοδεύεις και πας....

Καλή συνέχεια σε όλους λοιπόν και κουράγιο!!!
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι γεμάτη άγχος και στεναχώριες... όλα περνάνε και όλα γίνονται καλύτερα...σαν εκείνη τη πρώτη μέρα....!!!

(Διονυσία)

Γιορτινές μέρες...

1:58 π.μ. / Αναρτήθηκε από Women in City / σχόλια (0)

Ααχ.....Σήμερα ο καιρός είναι όμορφος και ετοιμάζουμε τα βαλιτσάκια μας για την εξοχή.

Κάποιοι από εσάς έχετε ήδη φτάσει στους προορισμούς σας...
Κάποιοι από εμάς περνάνε δύσκολες ώρες και μάλλον δεν θα μπορέσουν να χαρούν αυτη τη γιορτή όσο οι υπόλοιποι....
Στους πρώτους να ευχηθώ να περάσετε όσο πιο όμορφα γίνεται κοντά σε ανθρώπους που σας αγαπάνε και τους αγαπάτε...
Στους δεύτερους να ευχηθώ υπομονή και να τους υπενθυμίσω να κρατούν πάντα μέσα τους την φλόγα της ελπίδας αναμμένη...

Καλό Πάσχα σε όλους,λοιπόν!!!

Σας χαιρετώ!! :)

Φιλιά...