20 Πράγματα που θα ήθελα να κάνω πριν πεθάνω

4:11 π.μ. / Αναρτήθηκε από Women in City / σχόλια (3)

Εποχή εξεταστικής και όπως όλοι γνωρίζετε είναι μια περίοδος όπου έρχεσαι και λες "Δεν αντέχω άλλο!","Φτάνει πια!","Μου έχετε φάει τη ζωή!" και άλλα τέτοια όμορφα πράγματα...
Κάτι τέτοιες ώρες λοιπόν,που φτάνω στα όρια μου έρχεται και η ανάλογη έμπνευση...Στην προκειμένη,τα πράγματα που θα ήθελα να καταφέρω-προλάβω να κάνω πριν πεθάνω.Σίγουρα είναι κάτι που όλοι μας έχουμε σκεφτεί κάποια στιγμή στη ζωή μας (από εκείνες τις λίγες τις ρομαντικές).
Ας αρχίσουμε λοιπόν....

1)Να γνωρίσω όλους τους διαφορετικούς πολιτισμούς του κόσμου.

2)Να αποκοιμηθώ στην αγκαλιά του σε μια ερημική παραλία και να ξυπνήσω στα μοσχομυριστά σεντόνια μας,με αυτόν από πάνω μου,ακούγοντας μόνο τον ήχο του κουρτινών που θα τις κουνάει το απαλό αεράκι...

3)Να έχω πει και να έχω δείξει σε όλους τους ανθρώπους που αγαπώ ότι...απλά τους αγαπώ...

4)Να νοικιάσω ένα Airbus,από αυτά τα μικρά,να βάλω μέσα τις φίλες μου (women only) και να πάμε να δούμε live στο Εδιμβούργο τους Rolling Stones.Μετά να πιούμε μια μαούνα μπύρες (σαν γνήσια θηλυκά)
και να κοιμηθούμε στο Balmoral.Σουίτες,σαφώς.Σιγά το δύσκολο.Αλλά που βρίσκεις τώρα τους Rolling Stones...

5)Να βρω ένα τζινι και να κάνω 3 ευχές.Η τρίτη φυσικά θα είναι...να βρω ένα άλλο τζινι...

6)Να βγω ραντεβού με τον Τζόρβα (Τι ποιος είναι ο Τζόρβας?).

7)Να καταφέρω να ξεχάσω όσα με πόνεσαν.Κρατώντας τα μαθήματα που πήρα.

8)Να βρω έναν κρυμμένο θυσαυρό και να τον μοιράσω σε όσους τα έχουν ανάγκη.

9)Να μπορέσω κάποια στιγμή να μετρήσω μία προς μία όλες τις άσπρες τρίχες  στο κεφάλι του.Αυτό αυτομάτως θα σημαίνει ότι μεγαλώσαμε και γεράσαμε μαζί...

10)Να καταφέρω επιτέλους να κάνω πράξη το ρητό "Ζήσε την κάθε σου μέρα σαν να είναι η τελευταία".Έστω και για μία μέρα βρε αδερφέ...

11)Να ζητήσω συγνώμη από όλους όσους πλήγωσα αθελά μου και να είμαι έτοιμη να δεχτώ το "όχι".

12)Να μπω στο μυαλό ενός άντρα και να καταλάβω (όοοχι απλά να δω αλλά να καταλάβω κιόλας!Εκεί σε θέλω...) τι γίνεται εκεί μέσα...Φρούδες ελπίδες...Ούτε 1000 τζίνι συνασπισμένα δεν θα το κατάφερναν αυτό...

13)Να βρω μια σκιά σε μια παραλία που δεν την ξέρει κανείς άλλος και όμοια της δεν υπάρχει και να καθήσω εκεί,με άδειο κεφάλι από την ανατολή του ηλίου,έως την δύση ακούγοντας μόνο τα παφ-παφ των κυματακίων....

14)Να γίνω φίλη μαζί μου.

15)Να φάω στα 10 καλύτερα εστιατόρια του κόσμου σύμφωνα με τη λίστα ενός κυριούλη διάσημου σεφ του οποίου το όνομα μου διαφεύγει.

16)Να περάσω με το κολλητάρι μου 1 τριήμερο σε μια υπερπολυτελή σουίτα με ιδιωτική πισίνα.Ένα τριήμερο μονάχα...Τι ζητάμε πια....

17)Να φτάσω 60-70 χρονών και να χωράω ακόμα στα T-shirt που φοράω τώρα στα 23.Να τα φοράω και να έχει το κάθε ένα μια δικιά του ιστορία να αφηγηθεί.Ωραία να φοράς μια άλλη ιστορία κάθε μέρα και ας είναι λίγο ξεθωριασμένη...

18)Να αφήσω πίσω πέντε-δέκα σημάδια πως "ήμουν εκεί μαζί σου κάποτε".Όπως στην ταινία Υ.Γ ΣΑΓΑΠΩ.Για να χαμογελάει όταν θυμάται και να χαμογελάω και εγώ από εκεί που θα είμαι.

19)Να φάω το ωραιότερο σουφλέ σοκολάτας του κόσμου σε μια απο τις πιο γραφικές γωνίτσες του...

20)Πριν πεθάνω να είναι όλοι όσοι αγαπώ δίπλα μου και να είναι όλοι ευτυχισμένοι με την μέχρι τότε ζωή τους.Έχοντας βάλει και εγώ το δικό μου λιθαράκι. ;)

Καλησπέρες....

7:12 π.μ. / Αναρτήθηκε από Women in City / σχόλια (0)

Καλησπέρες παίδες!!
Χαθήκαμε...Λίγο τα προβλήματα της καθημερινότητας,λίγο τα προβλήματα με το "στησιμο" του blog (ναι πειραματίζομαι ενώ είμαι άσχετη... :P) μας κράτησαν πίσω...
Σήμερα θα ήθελα μόνο να γράψω ένα απόσπασμα από ένα βιβλίο που έχω αρχίσει να διαβάζω...
Ελπίζω να σας κερδίσει όπως και εμένα...
Φιλιά πολλά και...μην χάνεστε... ;)


"Είναι κάτι νύχτες,που τ'αστέρια κατεβαίνουνε χαμηλά.
Που λιώνει το φεγγάρι και νοτίζει την ψυχή σου.
Είναι κάτι νύχτες,που όλα σιγοτραγουδούν.Ακόμα κι οι πέτρες.
Και τα ξερά κλαδιά.
Αυτές τις νύχτες προτιμά να σε θυμάται η μοναξιά σου.
Κι έρχεται ακάλεστη.Χωρίς να χτυπήσει ούτε καν την πόρτα,να ρωτήσει αν δέχεσαι επισκέψεις.Χωρίς να κρατά η αφιλότιμη,ούτ'ένα λουλουδάκι.Ούτ'ένα γλυκό μπας και σε ξεγελάσει.
Θρονιάζεται στην ψυχή σου και ανάβει προκλητικά το τσιγαράκι της.
"Αυταααα!!Που είχαμε μείνει;"
Σου λέει με όλο το θράσος της και σε κοιτά κατάματα.
Είν' αυτές οι νύχτες,που τ'άστρα κατεβαίνουν χαμηλά.
Που λιώνει το φεγγάρι.Που όλα σιγοτραγουδούν.
Είν' αυτές οι νύχτες τελικά,που βλέπεις καθαρά,το χρώμα που έχουν τα μάτια της μοναξιάς.
Ίδιο ακριβώς,όπως οι στάχτες από τα όνειρα."


Από το βιβλίο "Στον ίσκιο των πουλιών" Αλκυόνη Παπαδάκη.