Κυματα...

12:25 μ.μ. / Αναρτήθηκε από Women in City / σχόλια (0)

Σαν τα μικρά ανοιξιάτικα κυματάκια
που σκάνε τώρα στα γυμνά μου πόδια...
Σαν και αυτά έρχεσαι και φεύγεις...

Με πεισμώνεις...
Με απογοητεύεις...

Μα εγώ κάθομαι εκεί ακίνητη
και σ'αφήνω να με χαιδεύεις....
Και ύστερα να φεύγεις...

Σαν αυτά τα μικρά ανοιξιάτικα κυματάκια...
Σε κοιτάζω...
Σε θαυμάζω...
Αλλά φοβάμαι να σ'αγκαλιάσω...

Που και που σε ξεσηκώνει φουρτούνα...
Ποιος τρελός θα έπεφτε με τα μούτρα σε μια φουρτουνιασμένη θάλασσα??
Δεν είμαι τρελή...
Μα είμαι ονειροπόλα...

Βουτάω στα νερά σου με μια βαθιά αναπνοή...
Και ας με τυλίξουν...
Και ας με πνίξουν...

Εγώ θα περιμένω ένα θαύμα...
Γιατί έχω δικαίωμα να ονειρεύομαι...
Γιατί όλα γίνονται σε αυτόν τον κόσμο...
Δεν χάνω τίποτα λοιπόν να περιμένω...

Εξάλλου η ζωή συνεχίζεται...
Δεν σταματάει ποτέ να μετρήσει βρεγμένους και πνιγμένους...





Έλα σε παρακαλω....

1:42 μ.μ. / Αναρτήθηκε από Women in City / σχόλια (0)

Έλα σε παρακαλώ
Πάρε με από δω...

Η ανηφοριά με κούρασε
και δεν μπορώ πια να σταθώ...

Τα δυο σου μάτια είναι η παρηγοριά μου
Το μόνο στήριγμα μέσα στην μοναξιά μου...

Έλα,δεν με ακούς που σου φωνάζω?
Έχω ανάγκη να σε αγκαλιάσω...

Χάθηκες και εσύ μέσα στη ζωή...
Χάθηκες από ντροπή...

Μη φοβάσαι...
Δεν σε κατηγορώ...
Τον εαυτό μου έμαθα πια να αγαπώ...

Κοίτα με...παλεύω...
Τους κακούς ανθρώπους να αντέχω.

Έμαθα να είμαι σκληρή,
μα από κοντά μου λείπεις εσύ...

Και άμα έρθεις και σε δω,
στην αγκαλιά σου θα κρυφτώ σαν μικρό μωρό...

Γι' αυτό...Έλα σε παρακαλώ...

*Αγγελική*